Ο καιόμενος
Κοιτάχτε! μπήκε στη φωτιά! είπε ένας απ’ το πλήθος.
Γυρίσαμε τα μάτια γρήγορα. Ήταν
στ’ αλήθεια αυτός που απόστρεψε το πρόσωπο, όταν του
μιλήσαμε. Και τώρα καίγεται. Μα δε φωνάζει βοήθεια.
Διστάζω. Λέω να πάω εκεί. Να τον αγγίξω με το χέρι μου.
Είμαι από τη φύση μου φτιαγμένoς να παραξενεύομαι.
Ποιος είναι τούτος που αναλίσκεται περήφανος;
Το σώμα του το ανθρώπινο δεν τον πονά;
Η χώρα εδώ είναι σκοτεινή. Και δύσκολη. Φοβάμαι.
Ξένη φωτιά μην την ανακατεύεις, μου είπαν.
Όμως εκείνος καίγονταν μονάχος. Καταμόναχος.
Κι όσο αφανίζονταν τόσο άστραφτε το πρόσωπο.
Γινόταν ήλιος.
Στην εποχή μας όπως και σε περασμένες εποχές
άλλοι είναι μέσα στη φωτιά κι άλλοι χειροκροτούνε.
Ο ποιητής μοιράζεται στα δυο.
Τάκης Σινόπουλος, Μεταίχμιο Β’
Δε γεννιόμαστε όλοι ήρωες μπαμπά…
Filed under: Μ΄αρέσει να μη λέω πολλά, My family and other animals | 6 Σχόλια
Ψιλή κουβέντα πιάσαμε
Πνευματικά Δικαιώματα
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-Noncommercial-No Derivative Works 3.0 Unported License.
Οι περιπέτειες μιας γαλαζοαίματης 
Respect! (Για την επιλογή του ποιήματος και τη τελευταία αράδα!)
Σ’ ευχαριστώ αν και δεν πιστεύω ότι το αξίζω, ένα copy-paste έκανα. Όσο για την τελευταία αράδα, αυτό ένιωθα, αυτό έγραψα, δεν το σκέφτηκα καν…
χμμμ… ούτε και γινόμαστε όλοι ήρωες πάλι…
Ακριβώς…
Ποιες σημασιες μπορει να εχει ο τιτλος του ποιηματος ο καιομενος?
Αντώνη, δεν είμαι φιλόλογος, αλλά επειδή θυμάμαι τι περνάς (τρίτη λυκείου, ε;) θα σου απαντήσω με ότι θυμάμαι.
Καιόμενος είναι φυσικά το προφανές, ο άνθρωπος που καίγεται, ο ποιητής, που καίγεται μέσα στη δική του πραγματικότητα, όχι αρκετά θαραλλέος για να αντιδράσει, ούτε αρκετά αποχαυνωμένος για να μην σκέφτεται και να «βολευτεί» αλλά και κάθε σκεπτόμενος άνθρωπος που θέλει να αντιδράσει αλλά για τους δικούς του λόγους δεν μπορεί.
Δεν είναι πλήρης η απάντηση μου, ψάξε και κάπου αλλού.