It’s just another line
12Απρ.09
Deadline. Αύριο. Στην πραγματικότητα, την άλλη Δεύτερα. Το πακέτο πρέπει να φύγει αύριο όμως.
Τρεις. Εφτά χιλιάδες λέξεις. Εφτά χιλιάδες τρόποι to bullshit your way through law school. Θα μπορούσα – και θα γράψω – τουλάχιστο άλλες πενήντα χιλιάδες μέχρι να ξεμπερδέψω.
Αν μετρήσω τα άλλα που γράφω, οι δυόμιση χιλιάδες φαίνονται αστείες. Θα μπορούσα να τις γράψω σε δυο ώρες.
Ο λαιμός μου στεγνός. Χωρίς τσιγάρο. Με πολλούς καφέδες όμως. Ήδη τρεις.
Deadline. Αύριο. Άλλη μια γραμμή, σήμερα είμαι στη μια πλευρά, αύριο θα είμαι στην άλλη. Άλλο ένα όριο.
God, I hate my life right now.
Κυριακή των Βαΐων. Θα έπρεπε να με νοιάζει;
Filed under: Άνοιξη, Διαψεύσεις, Δικά της..., La vie en rose, Ma vie est grise, Working Girl | 6 Σχόλια
Ψιλή κουβέντα πιάσαμε
Πνευματικά Δικαιώματα
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-Noncommercial-No Derivative Works 3.0 Unported License.
Οι περιπέτειες μιας γαλαζοαίματης 
Είναι 5 το απόγευμα, σχεδόν 6. Εξω έχει ήλιο, όλοι μου οι φίλοι γυρίζουν από καφέ σε καφέ. Εγώ σπίτι να δουλεύω, να σκέφτομαι τα γνωστά διάφορα και να έχω αρχίσει το κάπνισμα. Πίνω νερό με λεμόνι. Είναι Κυριακή των Βαϊων;;;
After every deadline comes a liveline.
Πού θα πάει, θα ξεμπερδέψεις και μ΄αυτήν! 😉
Kalo kouragio kai kalh epituxia!!
Deadlines give me a sense of purpose.
I like deadlines.
As long as there´s plenty of time between us.
Whichever the case, the night before is always a long one.
I like deadlines.
They make me see the sun rise.
Τουλίπα ναι, ήταν. Για το κάπνισμα τι να πω, αν ταλαιπωρήθηκες να το κόψεις, κρίμα. Αν όχι, καλά τσιγάρα.
Διάσπορε ενδιαφέρον το παιχνίδι deadline-lifeline. Δεν το είχα σκεφτεί…
Ρενάτα ξεμπέρδεψα! Ουφ!
Μαφάλντα ευχαριστώ. Τώρα εύχομαι να έχουν καλή διάθεση οι διορθωτές… Χεχε…
Sike I was still up when the sun was rising but I didn’t see the sunrise. It’s a pity now that I think about it… I should have…