Dialogues de femmes

12Ιον.07

 

Χτυπάει το τηλέφωνο. Περασμένα μεσάνυχτα. Ανοίγει τα μάτια. Απλώνει το χέρι, ψάχνει να το βρει ψηλαφιστά. Προσπαθεί να μην ακουστεί κοιμισμένη. «Ναι;»

-Σε ξύπνησα; Σε ξύπνησα. Κλείνω, θα σε πάρω το πρωί.

-Πες μου καλή μου τι με ήθελες! Δε με ξύπνησες.

-Σίγουρα;

-Σίγουρα.

-Τσακωθήκαμε.

-Με ποιον;

-Με το Φίλιππο, ποιον άλλο;

-Γιατί; Τι σου έκανε ο μαλάκας; Το ζώο το όρθιο; Ο άχρηστος; Που του δώσαμε το καλύτερο κορίτσι και το βασανίζει;

-Εντάξει μην το παίρνεις τόσο προσωπικά…

-Καλά. Τι έγινε;

-Με πήρε τηλέφωνο ο Μάριος…

-Τι σχέση έχει μ’ αυτό ο Φίλιππος;

-Δεν του άρεσε. «Λέει ότι δίνω δικαιώματα και δεν τον σέβομαι. Και δεν του αρέσουν κάτι τέτοια. Τηλέφωνα και μηνυματάκια…» Δεν ξέρω… Εκεί που ήμαστε μια χαρά, κάτι παθαίνει και γίνεται άλλος άνθρωπος…

-Την επόμενη φορά που θα είμαστε όλοι μαζί κανόνισε να έρθει έτσι η συζήτηση ώστε να τον βάλω στη θέση του… Με τον Μάριο είχατε να μιλήσετε 2 χρόνια. Πως έδωσες δικαιώματα;

-Κι αν τον βάλεις εσύ στη θέση του δε θα καταφέρεις κάτι. Το πολύ – πολύ να σε αντιπαθήσει.

-(Τα αισθήματα είναι αμοιβαία…) …

-Δε μιλάς. Σκέφτεσαι;

-Όχι.

-Σε αναστάτωσα νυχτιάτικα…

-Κόψε τις βλακείες. Αν δεν μιλήσεις μαζί μου σε ποιον θα μιλήσεις;

-Πού πάμε και τους βρίσκουμε κάθε φορά;

-…

-Ε;

-Άναβα τσιγάρο, δε σ’ άκουσα.

-Που πάμε και τους βρίσκουμε κάθε φορά, λέω;

-Δεν ξέρω… Καμιά φορά αναρωτιέμαι αν τελικά έχουν αυτοί το πρόβλημα, ή εμείς είμαστε αλλού ντ’ αλλού…

-Κάθε φορά ερωτευόμαι τον λάθος άνθρωπο…

-Εγώ είμαι καλύτερη;

-Εσύ νόμιζα ότι τον βρήκες το σωστό…

-…

-Άλλαξες γνώμη; Δε θα πας να τον βρεις;

-Κι αν καταλήξει όπως όλοι οι προηγούμενοι;

-Δε θα ξέρεις αν δεν πας να τον βρεις…

-Εκείνος έκανε το πρώτο βήμα. Σου ζήτησε να τον ακολουθήσεις αυτό το καλοκαίρι. Τί έχεις να χάσεις; Έτσι κι αλλιώς κάθεσαι.

-Δε ξέρω, θα δω…

-Με παίρνει τηλέφωνο ο Φίλιππος. Πρέπει να σε κλείσω…

-Καληνύχτα.

-…νύχτα…

Σβήνει το τσιγάρο. Γυρίζει στο πλάι και ξανακλείνει τα μάτια.

Filed under: Δικά της..., La vie en rose   |  20 Σχόλια