Θέλω να αλλάξεις το εισητήριο…

05Ιολ.07

 

 

Το πολυταξιδεμένο Ροδάκινο μου ζήτησε να γράψω για πέντε αγαπημένους προορισμούς, στους οποίους έχω ήδη βρεθεί ή θέλω να βρεθώ. Επειδή όμως είμαι ζαβολιάρα, θα γράψω για 5 στους οποίος πήγα και για 5 που θέλω να πάω! (Είπαμε, η καλή η Βασίλισσα, ανοίγει δρόμους!) 

Οπότε, καθίστε αναπαυτικά και διαβάστε!

Θέλω να ξαναπάω:

Το πρώτο μου πραγματικό ταξίδι το έκανα στα 7 μου. Είναι παράξενο, αλλά ήταν ξημερώματα της 8ης Ιουλίου, τώρα δίπλα δηλαδή! Το πρώτο μου ταξίδι λοιπόν ήταν στο Λονδίνο. Δεν ταξίδεψα με τους γονείς μου, αλλά με τον αγαπημένο μου Κόμη Αχιλλέα, αδελφό της μητέρας μου και αυτό κάνει το ταξίδι πιο ξεχωριστό. Πάντα είχα αδυναμία στον Αχιλλέα, αλλά αφού με πήρε μαζί του στο Λονδίνο, τον λάτρεψα! Το Λονδίνο για μένα είναι μια δεύτερη γενέθλια πόλη. Το λατρεύω. Έχω πάει σε όλα τα μουσεία, σε όλα τα τουριστικά μέρη που μπορεί κανείς να φανταστεί, έχω κάνει όλα όσα πρέπει να κάνει κανείς στο Λονδίνο συν ένα: Με έχουν ξεναγήσει στο Λονδίνο πραγματικοί Λονδρέζοι, άνθρωποι που αγαπούν την πόλη παρά το καυσαέριο, τη βρωμιά του Τάμεση και την πρόσφατη αντιτρομοκρατική τρέλα. Στο Λονδίνο, όσες φορές έχω πάει, δεν με νοιάζει ποτέ τίποτα. Νιώθω ελεύθερη. Να ξεχάσω ποια είμαι και που μένουν οι πολλοί συγγενείς και φίλοι που έχω εκεί, να κοιμηθώ σε youth hostel και να μην πω σε κανένα ότι κατέβηκα, να περπατήσω μόνη μου τριάντα φορές πάνω κάτω την Oxford Street ή ακόμα να πάρω το τρένο και να βρεθώ στην Οξφόρδη για surprise visit στον Χ. Το Λονδίνο για μένα είναι απεριόριστες πιθανότητες και ανοικτά ενδεχόμενα. Οικογενειακή ζέστη ή urban μοναξιά. Notting Hill και Hyde Park, Soho και West End ή Παναγία του Wood Green και Κυπριακή Παροικία.

Δεύτερος αγαπημένος προορισμός είναι πάντα η Λέσβος. Η φιλοξενία που είχα ως μαθήτρια σε ένα σπίτι ακριβώς πίσω από την αγορά της Μυτιλήνης, αλλά και στην Ερεσό, στην Αγιάσο, στο Πλωμάρι, στον κόλπο Καλλονής, μου έχουν μείνει αξέχαστα. Τι νησί είναι αυτό; Τι ομορφιά; Τι αντιθέσεις; Τι παραλίες, σπαρμένες στο κοχύλι; Τι αξέχαστα φαγητά έχω φάει εκεί; Σε τι γιορτές πήρα μέρος; Ότι και να γράψω είναι λίγο. Η Λέσβος για μένα είναι ούζο, κολοκυθολούλουδα, κοχύλια και έρωτας. Και θα ξαναπάω, όπως το υποσχέθηκα στην Σ., στον Αλ., στον Απ. και στην κυρία Λ. Θα ξανάρθω και θα μείνω στο μοναδικό πεντάστερο ξενοδοχείο που το έχει η κυρία Μ., που είμαστε και συντοπίτισσες και θα δω όλα όσα δεν πρόλαβα σε δυο εβδομάδες τότε.

Έπειτα είναι η Βιέννη. Λατρεύω το βαλς, τον Straus, την όπερα, τα strudel, τον Δούναβη. Το ότι μπορώ να κυκλοφορώ κατακαλόκαιρα χωρίς καπέλο, τον καύσωνα που διαδέχεται η βροχή, το φαγητό στα μικρά ρεστοράντ πίσω από την όπερα, όπου μπορείς να φας τα πάντα σε εξαιρετικά λογικές τιμές. Λατρεύω το kaizer melange, αυτόν τον τέλειο καφέ με την κρέμα και την τριμμένη σοκολάτα. Και όχι, τέσσερις μέρες δεν ήταν αρκετές για να χορτάσω αυτήν την πόλη. Θα ξαναπάω σίγουρα, ειδικά τώρα που είναι εκεί η Μ. και θα πάω σύντομα για να προλάβω την κυρία Ολυμπία που τηλεφωνεί κάθε Πρωτοχρονιά και ρωτάει πότε θα ξαναπάμε.

Σύρος. Μόνο αυτό έχω να πω. Σύρος. Αχ…
Καλά, δε θα σας αφήσω με την αγωνία, η πρωτεύουσα των Κυκλάδων μου αρέσει γιατί έχει μια αρχοντιά που δεν την βρίσκεις συχνά σε νησί (τα Επτάνησα εξαιρούνται). Η τρομερή αρχιτεκτονική της, αχ αυτή η Ερμούπολη, το Δημαρχείο, το Θέατρο Απόλλων, τα νεοκλασσικά της Ντελαγκράτσια, τα τρομερά γλυκά που φάγαμε δεν – έχω – ιδέα – που. Κάπου. Και Σύρο θα ξαναπάω, δεν το συζητώ…

Σουηδία – Δανία: Στοκχόλμη, Μάλμο, Κοπεγχάγη. (στο τσακ είμαι να προσθέσω και το Άμστερνταμ αλλά αυτό είναι ακόμα στο to do list). Τα λόγια είναι περιττά…

Bonus: Γαλλία Αν και την έχω δει αρκετά, αν και έχω άποψη και για τη Γαλλία και για τους Γάλλους, θεωρώ πως ακόμα εκατό φορές να πάω, δεν θα έχω σωστή άποψη. Θέλω να ξαναπάω Paris, Vichy, Clermont-Ferrand Marseille, Nantes κτλ, πολλές, πολλές φορές ακόμα…

Θέλω να πάω (και μετά να ξαναπάω και να ξαναπάω και να ξαναπάω):

Το ταξίδι που ονειρεύομαι χρόνια, δεν είναι η Κούβα αλλά η Αργεντινή. Θέλω να πάω και να κάτσω τρεις μήνες στο Μπουένος Άιρες, να μάθω να χορεύω ταγκό από τις αυθεντίες. Γι’ αυτό βέβαια πρέπει να τελειοποιήσω τα ανύπαρκτα ισπανικά μου, οπότε το ταξίδι αναβάλλεται μέχρι νεοτέρας.

Ένα άλλο ταξίδι που θέλω να κάνω είναι ο γύρος τη Αμερικής οδικώς. Δηλαδή, από Washington να οδηγήσω μέχρι Los Angeles, από εκεί να πάω San Francisco, μετά να περάσω στο Las Vegas και από εκεί ανηφόρα για New York. Και θέλω να το κάνω αυτό το ταξίδι πριν τα τριάντα μου, πριν παντρευτώ, πριν επανεγκατασταθώ στην Κύπρο (αν τα τελευταία δύο συμβούν ποτέ).

Το ταξίδι που θα περιγράψω τώρα είναι πιο απλό και μάλλον θα το καταφέρω. Ύδρα – Αίγινα. Ένα μήνα στην Ύδρα, ένα μήνα στην Αίγινα. Κατά προτίμηση όχι τουριστική περίοδος, να μην έχει πολύ κόσμο, πιο ήρεμα πράγματα. Και έπειτα και σ’ άλλα νησιά, πάλι φθινόπωρο ή άνοιξη, πριν την τουριστική περίοδο.

Ρωσία – Ινδία – Κίνα. Έστω κι ένα να πραγματοποιήσω από το τρίπτυχο, εγώ θα είμαι ευχαριστημένη. Στη Ρωσία, θέλω εκτός από Μόσχα, Αγία Πετρούπολη και τα γνωστά, να πάω μέχρι τις στέπες, μέχρι τα Αρκτικά Παράλια και γιατί όχι, μέχρι τον Βόρειο Πόλο. Στην Ινδία θέλω να πάω γιατί έχει πάει ο παππούς μου και μου έχει πει τα καλύτερα. Και γιατί μου αρέσουν τα σαρί. Και εκείνα τα χρυσά κοσμήματα που φοράνε. Στην Κίνα θέλω να βγω εκτός, μακριά από το Πεκίνο, στις περιοχές των ορυζώνων και γιατί όχι, στο Θιβέτ.

Τέλος, θέλω να κάνω ένα ταξίδι με τραίνο. Προτιμότερο το Orient Express, αλλά αν αυτό δεν μας βρίσκεται, οτιδήποτε άλλο είναι ευπρόσδεκτο. Αν πάντως καταφέρω να ταξιδέψω με το Orient Express, θα πάω να αγοράσω φουλ σειρά Louis Vuitton, με μπαούλο, βαλίτσες και καπελιέρα. Αφού θα μπω στον κόπο, τουλάχιστο θα το κάνω σωστά!

Προσκαλώ τις: Ρενατούλα, κυρία Ντόλλυ, BeBe, Βασιλική και Envain.

(Δεν αναφέρω πουθενά την Αθήνα, γιατί δεν τη θεωρώ προορισμό. Ταξιδεύω προς εκεί συχνά, μόνο φέτος δεν τα κατάφερα ακόμα, αλλά που θα μου πάει! Ακούμε Dosvedanya Mio Bombino από τους Pink Martini.)

Filed under: της Μπλογκο-Φρουτοπίας, Αφορμές   |  30 Σχόλια