Archive for the ‘Αφορμές’ Category
Σβούρα
I know, it’s been a while… Το θέμα με τις σχέσεις -οικογενειακές, φιλικές, ερωτικές- είναι ότι δεν έχουν μόνο δυο παραμέτρους, να τις βάλεις σε μια σειρά, να τα ζυγίσεις τα πράγματα, να αποφασίσεις. Όσο κι αν προσπαθώ να δω τη ζωή μου -κι αυτές των γύρω μου- αντικειμενικά, με λογική, πάντα μπαίνει στη μέση […]
Filed under: Αφορμές, Δικά της..., Φθινόπωρο, Relationship Major | 3 Σχόλια
Transition
Η σχέση μου με τις αλλαγές είναι περίεργη. Από τη μια μπαίνω στη ρουτίνα μου και βολεύομαι κι από την άλλη αναζητώ το καινούριο, θέλω μια αλλαγή. Και συχνά-πυκνά η αλλαγή, το αναπάντεχο, έρχεται και με βρίσκει. Φέτος –γιατί εγώ μετρώ την αρχή του χρόνου από το Σεπτέμβρη- είναι μια χρονιά όπως όλες τις άλλες […]
Filed under: Αφορμές, Δικά της..., Φθινόπωρο, Relationship Major | 5 Σχόλια
Cherries
Απόψε θα κάτσω στη βεράντα, με το ποτό μου, τις μουσικές μου και το βιβλίο μου. Οι γονείς λείπουν. Η Σόνια λείπει. Η γιαγιά είναι σχεδόν αόρατη όταν είναι εδώ, κι όταν είναι εξαφανισμένη με τη θεία Αμαλία, η ησυχία είναι απόλαυση. Την έχω ανάγκη, αυτή τη μοναξιά. Τα πολλα – πολλά με έχουν κουράσει. […]
Filed under: Αφορμές, Δικά της..., Καλοκαίρι, La vie en rose | 7 Σχόλια
Warning: Το παρακάτω κείμενο γράφτηκε εν βρασμώ ψυχής πριν από… ω! σχεδόν τρεις βδομάδες. Η διάθεση στο μεταξύ έχει αλλάξει, αλλά το κείμενο δημοσιεύεται, γιατί φωτογραφίζει μια στιγμή μου, μια στιγμή που δε θέλω να ξεχάσω. Ο θυμός είναι καλό πράγμα. Τον διοχετεύεις και ξαλαφρώνεις. Και μετά κοιμάσαι πιο ήσυχα. Όνειρα γλυκά. The worst things […]
Filed under: Αφορμές, Δικά της..., My family and other animals | 8 Σχόλια
Flowers on the side bank*
Όταν ήμουν μικρή, η γιαγιά μου μου έλεγε ότι οι παπαρούνες ήταν λευκές ανεμώνες που βάφτηκαν κόκκινες με το αίμα του Χριστού. Αργότερα, μεγαλώνοντας και διαβάζοντας διάφορα, άκουσα ότι η θρησκεία είναι το όπιο του λαού. Το ότι το όπιο παράγεται από μια ποικιλία παπαρούνας το αφήνω ασχολίαστο. Σήμερα, πονάει η μέση μου γιατί φτιάξαμε […]
Filed under: Άνοιξη, Αφορμές, Επετειακά, La vie en rose, My family and other animals | 3 Σχόλια
Dry martini
Σήμερα στο blog ήρθε κάποιος/κάποια που έψαχνε αν το μαρτίνι πάει με λεμόνι. Την απάντηση που έψαχνε δεν ξέρω αν την βρήκε. Επειδή όμως η ερώτηση είναι σοβαρή, είπα να απαντήσω, να το βρει εύκολα ο επόμενος/η. Το λεμόνι πάει στο μαρτίνι μια χαρά. Το μαρτίνι, my dears, είναι δύο μέρη τζιν (η βότκα) και […]
Filed under: Αφορμές, Δικά της..., Στο άσχετο... | 6 Σχόλια
Σαν δυο γάτες παρέα
Η ζωή καρδιά μου είναι ένας συνεχής αγώνας. Μια διαδικασία, μια συνεχής αλλαγή, ένας δρόμος που πάει μπροστά. Kι εφηβεία είναι ένα ταξίδι. Μια διαδικασία για να βρεις ποια πραγματικά είσαι. Εσύ. Όχι η κόρη της μητέρας σου. Με φοβίζει αυτή η εμπιστοσύνη που μου δείχνεις. Είναι μεγάλη ευθύνη να έρχεσαι σε μένα να σου […]
Filed under: Αφορμές, Δικά της..., Σου γράφω πάλι από ανάγκη ..., Χειμώνας, La vie en rose, Ma vie est grise, My family and other animals | Leave a Comment
Lady Stileto
Έχω μια εικόνα, ένα ρόλο, που τον παίζω ξανά και ξανά και δεν με κουράζει. Και γι’ αυτό δε λέω ψέματα. Δε λειτουργώ καλά με τους ανθρώπους. Κι αυτός ο ρόλος, αυτή η εικόνα είναι η τέλεια λύση για να μην είμαι εντελώς ακοινώνητη. Παρουσιάζομαι ψυχρή, με κάπως ειρωνικό χιούμορ, λίγο (ή πολύ) σνομπ. Διαφορετική […]
Filed under: Αφορμές, Διαψεύσεις, Δικά της..., Μικρά εγκλήματα μεταξύ φίλων, Μνήμες, Relationship Major | 13 Σχόλια
Something old, something blue
Πριν από μερικά χρόνια, στην κηδεία του αδελφού της, η γιαγιά μου είπε ότι ήθελε κι εκείνη να δει μια εγγονή της παντρεμένη (εμένα) και μετά θα ήταν έτοιμη να πεθάνει. Πάνω που ήμουν έτοιμη να διαμαρτυρηθώ, ο Αχιλλέας της είπε, «Το ξέρεις ότι μόλις της έδωσες δικαιολογία για να μην παντρευτεί ποτέ, ε;». Το […]
Filed under: Αφορμές, Δικά της..., Επετειακά, La vie en rose, My family and other animals | 4 Σχόλια
Confessions of a teenage drama queen
Από ένα σημείο και μετά δεν σε ένοιαζε. Εντάξει, σου πήρε δυο χρόνια και κάτι για να φτάσεις σ’ εκείνο το σημείο, όμως πραγματικά, μετά από εκείνο το σημείο δεν σε ένοιαζε. Το ότι άλλαξες περιβάλλον σίγουρα βοήθησε. Πολύ. Πιστεύεις ότι είσαι καλύτερος άνθρωπος τώρα; Πιστεύεις ότι όλη αυτή η ιστορία σε έκανε καλύτερη; Εγώ […]
Filed under: Αφορμές, Δικά της..., Μικρά εγκλήματα μεταξύ φίλων, Σου γράφω πάλι από ανάγκη ..., Relationship Major | 4 Σχόλια
Οι περιπέτειες μιας γαλαζοαίματης 