7 Deadly Sins

26Φεβ.08

 

Η Κροτ με κάλεσε και σε άλλο παιχνίδι. Από αυτά που κατάλαβα, παραθέτεις τις 7 θανάσιμες αμαρτίες και σχολιάζεις ανάλογα. Οπότε, με τη σειρά που παρατέθονται από την Καθολική Εκκλησία (το ότι είμαι βαφτισμένη ορθόδοξη αλλάζει κάτι; ) , σας παρουσιάζω τις 7 θανάσιμες αμαρτίες:

• Λαγνεία (luxuria): Εδώ ενίσταμαι! Όχι ότι με την ένσταση βγαίνω αθώα, αλλά όταν συνέθεταν τη λίστα, luxuria σήμαινε υπερβολή. Μετά το άλλαξαν σε λαγνεία… Υπερβολική δεν είμαι, λάγνα υπερβολικά… Όπως κι αν το δεις, καίγομαι υποθέτω… 

• Λαιμαργία (gula): Ένοχη. Πέραν πάσης αμφιβολίας. Εδώ δε με σώζει τίποτα…

• Απληστία (avarita): Αθώα. Νομίζω. Μπορεί να ξερογλύφομαι όποτε βλέπω ρούχα Marchesa, να τρώω το τελευταίο κομμάτι κέικ, να θέλω κι άλλο ζευγάρι παπούτσια και να έχω μια ατέλειτη λίστα με βιβλία, cd, dvd κτλ που θέλω να αγοράσω, αλλά δεν είμαι ο Αρπαγκόν του Μολιέρου… Για μένα άπληστος είναι μόνο ο Αρπαγκόν…

• Οκνηρία (acedia): Λίγο. Στη μύτη του κουταλιού. Όπως όλοι… Όχι τελείως innocent αλλά σίγουρα not guildy!

• Οργή (ira): Μπα… Μάλλον οι άλλοι οργίζονται από την απάθειά μου. Δε θυμώνω εύκολα. Όταν θυμώσω όμως, δεν το ξεχνάω ποτέ. Η μνησικακία όμως (με την κυριολεκτική έννοια της λέξης, «θυμάμαι το κακό») δεν είναι θανάσιμο αμάρτημα, οπότε από αυτό την γλυτώνω…

• Ζήλεια (invidia): Δεν ξέρω. Όχι… Ναι… Λίγο… Ένοχη θα έλεγα… Γιατί ζηλεύω και δεν το δείχνω που είναι χειρότερο. Δεν έχω φθονήσει όμως κανέναν και για τίποτα.

• Αλαζονεία (superbia): Α καλά… Δε θεωρώ ότι είμαι το πιο τέλειο πλάσμα στον κόσμο, είμαι όμως κοντά. Αποδεδειγμένα. Οπότε υποθέτω ένοχη. (Είδατε; Ακόμα και αυτογνωσία διαθέτω!)

Απ’ ότι φαίνεται στην κόλαση θα είμαι με καλή παρέα!

Καλώ τη Ρενάτα μου, τη Mariel και τον Καπετάνιο να παίξουν. Όποιος άλλος θέλει, έχει πρόσκληση από μένα.

Filed under: της Μπλογκο-Φρουτοπίας, La vie en rose   |  6 Σχόλια